Για όσους δεν το γνωρίζουν ήδη ... έχω δυο παιδιά. Ένα αγόρι και ένα κορίτσι, για μερικούς μοιάζει να είναι ο τέλειος συνδιασμός. Τα παιδιά μου τα αγαπώ όσο τίποτα στον κόσμο. Είναι έξυπνα και αξιολάτρευτα. Με τον Ηλία δουλεύουμε όχι από χόμπυ αλλά για συντηρήσουμε την οικογένειά μας. Μερικές φορές είμαστε τυχεροί και ξεκλέβουμε λίγο χρόνο μόνο για εμάς και πηγαίνουμε είτε κινηματογράφο, είτε για φαγητό σε κάποιο εστιατόριο (διακοπές μόνοι μας δεν έχουμε καταφέρει να πάμε, αλλά το "δουλεύουμε"). Η οικογένειά μας ανήκει σ' αυτές που δεν έχουν από πίσω τους ένα στρατό από γιαγιάδες, παππούδες, θείους & θείες έτοιμους να αναλάβουν τα παιδιά σε κάθε ευκαιρία αλλά όσο περνούν τα χρόνια έχουμε καταφέρει να βρούμε τον ρυθμό μας. Για να μην παρεξηγηθούμε ... τα παιδιά μου είναι η ζωή μου αλλά υπάρχουν στιγμές που θέλω για μερικές ώρες ή ακόμα καλύτερα και ημέρες να είμαι μόνη μου, να κάνω πράγματα που κάνουν "οι μεγάλοι" και γενικά να ηρεμίσω.
Ο αγώνας που δίνουμε όλες εμείς οι εργαζόμενες μητέρες είναι μεγάλος και μόνο αν τον ζήσεις πραγματικά τον καταλαβαίνεις. Έτσι λοιπον προς τιμήν της Γιορτής της Μητέρας που ήταν την προηγούμενη Κυριακή, μάζεψα σε τούτη εδώ την ανάρτηση μερικές από τις αλήθειες που μόνο μια εργαζόμενη μαμά ξέρει. 

1. Δεν είναι εύκολο να φύγεις το πρωί από το σπίτι

Λοιπόν, το να αφήσω το παιδί μου το πρωί στο σχολείο ή τον παιδικό σταθμό δεν είναι κανένα πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι μέχρι να έρθει η στιγμή να το παραδώσεις στην  πόρτα. Διότι το πρωινό μαρτύριο που ζει η εργαζόμενη μητέρα μέχρι να έρθει αυτή η στιγμή είναι μεγάλο. Ρούχα που διαλέξαμε το βράδυ αλλά το πρωί δεν μας αρέσουν, πρωινή επίσκεψη στην τουαλέτα, τελικό σήκωμα από το κρεββάτι (είναι βαρύ το πάπλωμα!). Το θέμα της αναποφασιστικότητας στο τι θα φάμε για πρωϊνό δεν το θίγω καν! Ψέματα δεν θα σας πω ... μόλις τα παραδώσω στις δασκάλες τους, μια ανακούφιση τη νιώθω η δόλια η μάνα.  

2. Παιδικά "ενθύμια" παντού

Χαρτομάντηλα στις τσέπες του παντελονιού, play-doh κολλημένη στο σημειωματάριο, διάφορα μικροσκοπικά - και μη - παιχνίδια ριγμένα "τυχαία" στην τσάντα είναι μερικά από τα αυτά που θα βρεις πάνω μου οποιαδήποτε στιγμή. Μικρά "ενθύμια" που σου υπενθυμίζουν ότι μόλις τελειώσει το ωράριό σου, μια άλλη ζωή σε περιμένει στο σπίτι.

3. Έχεις ένα σωρό άλλα πράγματα στο μυαλό σου

Σε αντίθεση με τους συναδέλφους που δεν έχουν παιδιά, η εργαζόμενη μητέρα έχει ένα σωρό άλλα πράγματα να σκεφτεί. Φαγητό, ψώνια στο super market πριν επιστρέψει στο σπίτι, τηλέφωνα από το σχολείο. Πιστέψτε με, τίποτα δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για τον τρόμο που νιώθεις όταν σου τηλεφωνούν από το σχολείο, ειδικά την πρώτη φορά! Σηκώνεις το τηλέφωνο σκεφτόμενη τα χειρότερα μόνο και μόνο για να ακούσεις ότι απλά κλαίει και θέλει να γυρίσει στο σπίτι του!

4. Γίνεσαι άσσος στις διαπραγματεύσεις

Θέλεις να κάνεις κάποια δουλίτσα στο σπίτι; Αντί να κλειδωθείς στο υπνοδωμάτιο ή το μπάνιο βάλε στην τηλεόραση ένα παιδικό κανάλι ή μια παιδική ταινία, γέμισε ένα μπολ με ποπκορν ή/και smarties και απλά άφησέ τα. Δεν είναι κακό, μια απλή διαπραγμάτευση είναι. Την δουλειά μας να κάνουμε!  

5. Δεν νοιώθεις τύψεις που δουλεύεις

Τύψεις! Πάνε χέρι-χέρι με την μητρότητα. Τύψεις γιατί δίνεις αγοραστά κουλουράκια στα παιδιά και δεν ψήνεις τα δικά σου, τύψεις γιατί τα αφήνεις μπροστά στην τηλεόραση μπας και κάνεις καμιά δουλειά, τύψεις γιατί τα έχεις κλεισμένα στο σπίτι και δεν έχεις κουράγιο να τρέχεις στις κούνιες ... τύψεις, τύψεις. Ξέρετε για ποιο πράγμα δεν έχω τύψεις; Που δουλεύω! Εάν ήμουν όλη μέρα στο σπίτι νομίζω ότι εγώ προσωπικά δεν θα ήμουν σε θέση να τους προσφέρω τίποτα περισσότερο από ότι τώρα που εργάζομαι.