(you can find the English post here) 

Όταν έχει οικογένεια και παιδιά είναι δύσκολο να βρεις χρόνο να ταξιδέψεις, έτσι όταν σου δίνεται η ευκαιρία όχι μόνο την αρπάζεις αλλά και εκτιμάς το ταξίδι περισσότερο!
Τον Ιούνιο που μας πέρασε η αγαπημένη μου "Φούλα" αποφοίτησε από το Ινστιτούτο Kodály της Μουσικής Ακαδημίας Liszt και έτσι η πεθερά που και εγώ ταξιδέψαμε στην Βουδαπέστη για την αποφοίτηση.

Το Ινστιτούτο Kodály βρίσκεται στο Kecskemét, μια μικρή πόλη 90 χλμ. έξω από την Βουδαπέστη. Είμασταν τυχερές διότι μείναμε εκεί για 2 ημέρες και είδαμε τον ουγγρικό τρόπο ζωής από κοντά. Το Ινστιτούτο είναι εγκατεστημένο στο κτίριο ενός παλαιού Φραγκισκανικού Μοναστηρίου και εντός υπάρχει μια διαρκής έκθεση για την ζωή του διάσημου συνθέτη και παιδαγωγού, Zoltán Kodály.

Το Δημαρχείο είναι από τα πιο γνωστά κτίρια της πόλης. Χτίστηκε κατά τα έτη 1893-1897 σύμφωνα με το σχέδιο των αρχιτεκτόνων Ödön Lechner και Gyula Pártos, σε στυλ Art Nouveau. Το κτίριο θυμίζει κάτι από κάστρο των Highlands κατά την περίοδο της Αναγέννησης και αποτελεί σημαντικό στοιχείο της Κεντρικής Πλατείας της πόλης. 

Η Κεντρική Πλατεία με τα κτίρια και το πάρκο είναι το βασικό αξιοθέατο της πόλης. Αρχικά δημιουργήθηκε το 1894. Κατά τα έτη 1910 και 1914, χτίστηκαν γύρω από την πλατεία μερικά από τα πιο όμορφα κτίρια. Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν πρόκειται για μια μόνο πλατεία αλλά για επτά, οι οποίες ενώνονται μεταξύ τους. Αυτή η ιστορική κεντρική πλατεία χαρακτηρίζεται από την παρουσία των εκκλησιών, που αντιπροσωπεύουν τις πιο σημαντικές θρησκείες της Ουγγαρίας. Μεταξύ αυτών είναι η Καλβινιστική Εκκλησία, που χτίστηκε κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, η Εκκλησία των Φραγκισκανών, η οποία είναι το παλαιότερο κτίριο της πόλης, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αγίας Τριάδας που χτίστηκε από Έλληνες εμπόρους οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στο Kecskemét. Η παλαιά συναγωγή, η οποία ανακαινίστηκε το 1970 και λειτουργεί ως Κέντρο Επιστημών και Τεχνών καθώς και η εκκλησία των Πιαριστών, που κατασκευάστηκε στις αρχές του 18ου αιώνα. Στην κεντρική πλατεία, υπάρχει και ένα κτίριο ύψους 73 μ., το "Nagytemplom" (Μεγάλη Εκκλησία), η οποία είναι ίσως το πιο γνωστό κτίριο της πόλης.

Στην κορυφή του Εμπορικού Κέντρου Malom, μπορείς να έχεις την καλύτερα θέα της πόλης.

Μετά από 2 γεμάτες ημέρες στο Kecskemét, είμασταν έτοιμες να εξερευνήσεουμε την Βουδαπέστη. Είχα μια πολύ γενική ιδέα για το τι να περιμένω, αλλά τελικά την ΛΑΤΡΕΨΑ! Είναι μια εντυπωσιακή πόλη με υπέροχο φαγητό (θα αναφερθώ σχετικά σε ξεχωριστή ανάρτηση) και απίστευτα χαμηλές τιμές! Πραγματικά πρόκειται για μια από τις ομορφότερες πόλεις της Ευρώπης.

Μείναμε στην πλευρά της Πέστης, στην Εβραϊκή Συνοικία σε ένα πολύ όμορφο μικρό διαμέρισμα. Δεν είχα ξαναμείνει ποτέ σε ενοικιαζόμενο διαμέρισμα και παρόλο που ήμουν επιφυλακτική στην αρχή τελικά ήταν μια υπέροχη εμπειρία. Ήταν καθαρό, ευρύχωρο, άνετο και τα πάντα ήταν σε κοντινή απόσταση. Σαν μην έφταναν όλα αυτά, ήταν και πολύ φθηνό. 

Μιας και φτάσαμε στην Βουδαπέστη το απόγευμα, κάναμε μια μικρή βόλτα στην πόλη πριν το δείπνο. Το ξέρατε ότι ο κύβος του Rubik εφευρέθηκε στην Ουγγαρία;

Το Σάββατο ήταν η Ημέρα της Αποφοίτησης. Η τελετή έγινε στο κτίριο της Μουσικής Ακαδημίας Liszt, ένα επιβλητικό κτίριο σε στύλ Art Nouveau. Το εσωτερικό είναι διακοσμημένο με τοιχωγραφίες, κεραμικά και πολλά αγάλματα.

Είμασταν τυχεροί διότι εκείνο το συγκεκριμένο Σάββατο ήταν η Ευρωπαϊκή Νύχτα των Μουσείων και με ένα ενιαίο εισητήριο μπορούσαμε να επισκεφτούμε όποιο μουσείο θέλαμε μέχρι τις 4 το πρωί! Ήταν μια πολύ κουραστική και μακρυά νύχτα αλλά το άξιζε!

Πρώτη στάση ήταν η Πλατεία Ηρώων με το επιβλητικό Μνημείο της Χιλιετίας, το οποίο χτίστηκε το 1896 για τον εορτασμό των 1000 ετών από την ίδρυση της πόλης. Επίκεντρο του είναι η στήλη, στην κορυφή της οποίας βρίσκεται ο Αρχάγγελος Γαβριήλ ο οποίος κρατάει το Ουγγρικό Άγιο Στέμμα. Πίσω από την στήλη, είναι δύο ημικύκλια που περιλαμβάνουν αγάλματα βασιλέων, διοικητών και διάσημων προσωπικοτήτων της ουγγρικής ιστορίας. Στο βάθρο βρίσκονται τα ιππικά αγάλματα Árpád και οι επτά αρχηγοί των ουγγρικών φυλών, οι οποίες εγκαταστάθηκαν στο  έδαφος της Ουγγαρίας.

Στην συνέχεια περπατήσαμε στο πάρκο πίσω από την Πλατεία Ηρώων και φτάσαμε στο παραμυθένιο Κάστρο Vajdahunyad. Μια απομίμηση κάστρου της Τρανσυλβανίας το οποίο εμπεριέχει 21 διαφορετικά αρχιτεκτονικά στυλ από όλη την Ουγγαρία. Χτίστηκε για τον εορτασμό της Χιλιετίας  το 1897 και χρησιμοποιείται από τότε ως Μουσείο Γεωργίας. Περιπλανηθήκαμε στους κήπους του κάστρου όπου γίνονταν και ένα φεστιβάλ φαγητού και τσεκάραμε όλους τους σχετικούς πάγκους.

Ρίξαμε και μια ματιά στα διάσημα Τουρκικά Λουτρά της Βουδαπέστης, το  Széchenyi Spa, όπου το νερό διοχετεύεται από δύο θερμές πηγές και είναι όχι μόνο τα μεγαλύτερα ιαματικά λουτρά αλλά και ένα από τα μεγαλύτερα δημόσια λουτρά της Ευρώπης. Τα πρώτα λουτρά λειτούργησαν εκεί το 1881. Δυστυχώς βιαζόμασταν να προλάβουμε τα μουσεία (το ξέρω ακούγεται τρελό), και έτσι αποφασίσαμε να αναβάλουμε την επίσκεψή μας εκεί.

Περπατήσαμε κατά μήκος της Λεωφόρου Andrássy, μιας γραφικής λεωφόρου, που θυμίζει κάτι από την δική μας Πανεπιστημίου και χρονολογείται από το 1872. Περιττό να πω ότι είναι γεμάτη πανάκριβα καταστήματα και παλιές πολυτελείς κατοικίες.


Ένα από τα μουσεία που ήθελα πάρα πολύ να δω, ήταν το Σπίτι του Τρόμου ή αλλιώς House of Terror. Ένα μνημείο αφιερωμένα στα θύματα του κομουνισμού και του φασισμού του 20ου αιώνα. Βρίσκεται στο κτίριο των πρώην κεντρικών υπηρεσιών της Μυστικής Αστυνομίας τόσο κατά την περίοδο των Ναζί όσο και κατά της Κομουνιστικής περιόδου. Στην κορυφή του κτιρίου υπάρχει η λέξη TERROR, η οποία απλώνεται στο κτίριο όταν την φέγγει ο ήλιος και συμβολίζει τον τρόμο που επικρατούσε στην χώρα για περίπου πενήντα χρόνια.


Μπροστά από το μουσείο υπάρχει ένα κομμάτι από το Τείχος του Βερολίνου



καθώς και μια σειρά από σιδερένιες αλυσίδες που αντιπροσωπεύουν την εποχή του Κομμουνισμού.

Στο εσωτερικό του μουσείου υπάρχει ένα σοβιετικό τάνκ και ένας τεράστιος τοίχος με τις φωτογραφίες όλων των θυμάτων του συγκεκριμένου κτιρίου. Υπάρχουν πολλές αίθουσες με διάφορα εκθέματα τα οποία παρουσιάζουν την βιαιότητα των Ναζί και των Κουμουνιστών της Ουγγαρίας, και παρόλο που είναι κυρίως στα ουγγρικά υπάρχουν πολλά φυλλάδια και οπτικοακουστικό υλικό στα αγγλικά τα οποία εξηγου τα πάντα. Το υπόγειο, έχει αποκατασταθεί όπως ήταν τότε, με πολύ μικρά κελιά όπου χιλιάδες άνθρωποι βασανίστηκαν και θανατώθηκαν. Η επίσκεψη εκεί ήταν σαν μια δυνατή γροθιά στο στομάχι! 

Μετά το δείπνο, περπατήσαμε κατά μήκος του ποταμιού και καταλήξαμε στο Εθνικό Μουσείο της Ουγγαρίας. Για να είμαι ειλικρινής, η επίσκεψη εκεί δεν ήταν προγραμματισμένη αλλά είχε τόση υγρασία και έκανε τόσο κρύο που κάπου έπρεπε να ζεσταθούμε. Βέβαια, στην τελική χάρηκα που σταματήσαμε εκεί διότι πρόκειται για ακόμα ένα υπέροχο κτίριο και για ένα πολύ ενδιαφέρον μουσείο, το οποίο αφηγείται την ιστορία της Ουγγαρίας χωρίς να γίνεται ούτε για μια στιγμή βαρετό. 

Στον δρόμο της επιστροφής προς το διαμέρισμά μας, συναντήσαμε ακόμα ένα εντυπωσιακό κτίριο, με δύο πύργους ρολόγια, στην κορυφή των οποίων υπήρχαν πράσινοι θόλοι. Ήταν η Συναγωγή της οδού Dohány, η δεύτερη μεγαλύτερη συναγωγή του κόσμου και η μεγαλύτερη της Ευρώπης. Η οδός Dohány, έχει έντονα την χροιά του Ολοκαυτώματος καθώς ήταν μέρος του Γκέτο της Βουδαπέστης. Το Γκέτο της Βουδαπέστης λειτούργησε ως άσυλο για τους Εβραίους της πόλης και πολλοί άνθρωποι πέθαναν εκεί από την πείνα και το κρύο κατά τον χειμώνα του 1944-1945. Μια περιήγηση στο εσωτερικό άξιζε τον αυστηρό έλεγχο που περάσαμε κατά την είσοδό μας.


Το σύμπλεγμα αποτελείται από την Μεγάλη Συναγωγή, Τον Ναό των Ηρώων - ένα μνημείο για τους Εβραίους της Ουγγαρίας που θυσιάστηκαν κατά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, το Εβραϊκό Μουσείο με διάφορα εκθέματα από τους Εβραίους της περιοχής και το Εβραϊκό Νεκροταφείο - όπου είναι θαμμένοι πάνω από 2.000 άνθρωποι και το Πάρκο Μνήμης του Ολοκαυτώματος με το εντυπωσιακό γλυπτό του Imre Varga, αφιερωμένο στην μνήμη όσων χάθηκαν και εξαφανίστηκαν. Πρόκειται για κλαίουσα ιτιά στα φύλλα της οποίας είναι γραμμένα τα ονόματα και οι αριθμοί-τατουάζ πάνω από 400.000 ανθρώπων.

Την Κυριακή το πρωί ήταν ώρα να εξερευνήσουμε την πλευρά της Πέστης, αλλά όχι πριν επισκεφτούμε μια από τις παλαιότερες και ίσως την πιο διάσημη Ruin Pub της Βουδαπέστης, την Szimpla Kert. Οι  Ruin Pubs αποτελούν πολύ ιδιαίτερα αξιοθέατα καθώς πρόκειται για μπάρ τα οποία βρίσκονται σε πρώην εγκαταλελειμμένα κτίρια και είναι διακοσμημένα με διάφορα άσχετα μεταξύ τους πράγματα.


Κάθε Κυριακή, η Szimpla Kert  φιλοξενεί μια από τις καλύτερες αγορές της πόλης, γεμάτη από φρέσκα προϊόντα, νόστιμα αλλαντικά και πολύχρωμα τυριά. Υπάρχουν τόσα πράγματα όχι μόνο για να δεις και να αγοράσεις αλλά και για να δοκιμάσεις. Επικρατούσε μια πολύ γιορτινή ατμόσφαιρα, με πολύ κόσμο και ζωντανή μουσική.

Αφού περάσαμε το ποτάμι, τσεκάραμε στα γρήγορα τα διάσημα Λουτρά Gellért  και ανηφορίσαμε για το Κάστρο. Η περιοχή του Κάστρου είναι ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι της πόλης, γεμάτο ιστορία και πανέμορφα κτίρια. Υπάρχουν τόσα πολλά να δεις, αλλά τα κύρια αξιοθέατα είναι το Παλάτι, η Εκκλησία του Αγίου Ματθαίου και ο Πύργος του Ψαρά (Fisherman's Bastion). 

Το Παλάτι, χτίστηκε τον 13ο αιώνα και επεκτάθηκε κατά τον 14ο αιώνα, κάνοντάς το μεγαλύτερο παλάτι της εποχής του Μεσαίωνα. Οι εργασίες συνεχίστηκαν και κατά τους αιώνες που ακολούθησαν αλλά το παλάτι καταστράφηκε ολοσχερώς κατά την απελευθέρωση της Βούδας από τους Τούρκους. Τον 18ο αιώνα, χτίστηκε ένα μικρότερο παλάτι, στο οποίο - κατά τα χρόνια της Αυστρο-Ουγγρικής Αυτοκρατορίας - γίνονταν υπέρλαμπρες τελετές. Οι εργασίες για το ξαναχτίσιμο του Παλατιού συνεχίστηκαν κατά τον 19ο αιώνα και ολοκληρώθηκαν το 1904. Δυστυχώς, κατά την διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, το παλάτι υπέστη μεγάλες καταστροφές και χρειάστηκε να ξαναχτιστεί για μια ακόμα φορά, χρησιμοποιώντας μερικά από τα αρχικά του κομμάτια. Σήμερα, στους χώρους του Παλατιού στεγάζονται η Εθνική Πινακοθήκη της Ουγγαρίας, το Μουσείο Ιστορίας της Βουδαπέστης και η Εθνική Βιβλιοθήκη.  

Μετά την επίσκεψή μας στο Παλάτι, ανηφορίσαμε βόρεια για την Εκκλησία του Αγίου Ματθαίου. Απίστευτη εκκλησία, άκρως εντυπωσιακή με πανέμορφα μωσαϊκά στην οροφή. Δύσκολα πιστεύει κανείς ότι αυτή η εκκλησία είναι πάνω από 700 ετών! Σε αυτήν την εκκλησία έγινε η στέψη του Βασιλιά Franz Joseph Α΄ και της συζύγου του Ελισάβετ (της γνωστής μας Σίσυ), η οποία σηματοδότησε την ίδρυση της Αυστρο-Ουγγρικής Αυτοκρατορίας το 1867. 

Ακριβώς δίπλα από την Εκκλησία του Αγίου Ματθαίου βρίσκεται άλλο ένα από τα διάσημα κτίρια της πόλης, ο Πύργος του Ψαρά (Fisherman’s Bastion), ο οποίος χτίστηκε στα τέλη του 1800 για τον εορτασμό των χιλίων ετών από την Ίδρυση της χώρας. Δεν είναι τίποτα το αξιόλογο απλά από εκεί έχεις υπέροχη θέα της πόλης. 

Μετά από την βόλτα μας στον Λόφο του Παλατιού, αποφασίσαμε να πάρουμε τα σαντουιτσάκια μας και να κάνουμε ένα μικρό picnic στο Νησί της Μαργαρίτας. Το Νησί της Μαργαρίτας είναι ένα μικροσκοπικό νησάκι (έχει μόνο 2,5 χλμ. μήκος) στην μέση του Δούναβη. Όλο το νησί είναι ένα τεράστιο πράσινο πάρκο με μερικές αθλητικές δραστηριότητες αλλά το καλύτερο στοιχείο του είναι το Μουσικό Συντριβάνι. Ακούγεται μουσική και τα νερά στροβιλίζονται στο ρυθμό της.

Την τελευταία μας ημέρα στην Βουδαπέστη πήραμε τον καφέ μας στο διάσημο New York Café. Δεν θα μπορούσαμε άλλωστε να φύγουμε χωρίς να επισκεφτούμε ένα από τα πιο ιστορικά καφέ της Ευρώπης. Στις αρχές του 20ου αιώνα ήταν το πιο όμορφο καφέ της πόλης, σημείο συνάντησης των συγγραφέων και των εκδοτών. Βρίσκεται στο ισόγειο του πολυτελούς ξενοδοχείου Boscolo (πρώην New York Palace) και ουσιαστικά όλοι οι σπουδαίοι διανοούμενοι της εποχής πέρασαν κάποια στιγμή από εκεί για να ανταλλάξουν τα νέα τους. Μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, το διάσημο καφέ έπεσε σε παρακμή και μετατράπηκε σε κατάστημα αθλητικών ειδών. Το καφέ άνοιξε ξανά το 1954, με το όνομα Hungária, αλλά ήταν το 2006 όταν  ανακαινίσθηκε και αποκαταστάθηκε η παλαιά του αίγλη.  

Η τελευταία μας στάση πριν το αεροδρόμιο ήταν η Ουγγρική Όπερα. Η μεγαλύτερη όπερα της Ουγγαρίας και ένα από τα πιο όμορφα κτίρια της Ευρώπης. Η κατασκευή της άρχισε το 1875, με χρήματα της πόλης της Βουδαπέστης και του Αυτοκράτορα Franz Joseph. Το νέο κτίριο άνοιξε τις πόρτες του για το κοινό το 1884. Πρόκειται για ένα πλούσια διακοσμημένο κτίριο, που δίκαια χαρακτηρίζεται ως στολίδι. Είναι χτισμένο σε  νεο-Αναγεννησιακό στυλ με στοιχεία μπαρόκ, γεμάτα από πίνακες και γλυπτά κορυφαίων προσωπικοτήτων των ουγγρικών τεχνών. Παρόλο που σε μέγεθος και χωρητικότητα δεν είναι τίποτα αξιόλογο, η ομορφιά του και η ακουστική του όμως είναι αρκετά ώστε να το συμπεριλάβουν ανάμεσα στις κορυφαίες όπερες του κόσμου. 

Η κύρια αίθουσα είναι διακοσμημένη με έναν τεράστιο, μπρούτζινο πολυέλαιο βάρους 3050 κιλών, ο οποίος φωτίζει την πανέμορφη τοιχογραφία του Károly Lotz, με τους Έλληνες θεούς στον Όλυμπο. Ο βασιλικός εξώστης βρίσκεται στο κέντρο του τριώροφου αμφιθεάτρου και είναι είναι διακοσμημένος με αγάλματα τα οποία συμβολίζουν τις τέσσερις φωνές τις όπερας (σοπράνο, άλτο, τενόρο και μπάσο). 

ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΔΑΜΕ

Όπως είναι φυσικό, στα ταξίδια ο χρόνος περνά πολύ γρήγορα και ποτέ δεν είναι αρκετός για τα πάντα. Έτσι και εμείς δεν προλάβαμε να δούμε μερικά και ελπίζουμε για μια δεύτερη επίσκεψη στην πανέμορφη αυτή πόλη.

1. Την Βασιλική του Αγίου Στεφάνου, η οποία πήρε το όνομά της προς τιμήν του πρώτο Βασιλιά της Ουγγαρίας. Πρόκειται για το ψηλότερο κτίριο της Βουδαπέστης και την τρίτη μεγαλύτερη εκκλησία της Ουγγαρίας. 

2. Το Ουγγρικό Κοινοβούλιο.

3. Τα Παπούτσια δίπλα στον Δούναβη. Το μνημείο προς τιμήν των Εβραίων που δολοφονήθηκαν κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. 

4. Ο λόγος Gellért. Άλλο ένα σημείο για μαγευτική θέα. 

5. Το Πάρκο των Μνημείων, μια μεγάλη έκταση με γρασίδι γεμάτη από τα αγάλματα του Κομουνισμού.



Ήταν ένα υπέροχο ταξίδι. Η Βουδαπέστη είναι δίκαια μια από τις ομορφότερες πόλεις του κόσμου. Από την πρώτη στιγμή που πατάς το πόδι σου σε αυτήν την πόλη, αισθάνεσαι την επιρροή όλων αυτών των διαφορετικών λαών και πολιτισμών που έχω περάσει από αυτήν καθόλη την πορεία της στην ιστορία. Ρωμαίοι, Μαγυάροι, Τούρκοι, Αυστριακοί, Σοβιετικοί όλοι έχουν αφήσει τα ίχνη τους σε αυτήν την πόλη. Ίσως αυτό την κάνει τόσο υπέροχη.